Talent bezitten is één ding, er iets goeds mee doen is weer wat anders. Simon Tahamata is één van die mensen, die zijn natuurlijk talent op grond van hard werken en een voorbeeldige instelling optimaal ontwikkelde en uitgroeide tot een begrip.
Het begrip Simon Tahamata komt tot leven in de persoon Simon Tahamata. De voetballer, die als jongetje met een fantastische techniek en aangeboren talent werd achtervolgd door de steevast gemaakte opmerking: “Maar hij is te klein”. Het was waar, Simon wás klein van stuk, maar in zijn bast droeg hij een groot hart en hij liet zich nooit ontmoedigen door die negatieve kwalificatie. Keer op keer bewees hij dat het ‘te klein’ niet van toepassing was. Wanneer je gevuld bent van motivatie en karakter, is geen berg te hoog.
De verbetenheid, waarop Tahamata zijn frisse, vrolijkmakende voetbal fundeert, kwam voort uit de speciale omstandigheden, waarin hij als Molukse zoon van een oud militair van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger, in Tiel opgroeide. Ren groot gezin in een omgeving, waarin op zijn zachtst gezegd, kleur en afkomst voor sterke vooroordelen, vaak regelrechte discriminatie zorgde. Een wereld met weerstanden, waarin veel werd gevraagd van incasseringsvermogen en inventiviteit. Van zijn vader mocht hij zich door onrecht of tegenslag niet van de wijs laten brengen. Net als zijn broers en zussen moest Simon zich wapenen, vechten voor zijn plek op de wereld. Met behoud van de goede menselijke waarden en met respect voor anderen én voor zichzelf en zijn afkomst.
Simon had het voordeel een van God gegeven gave te bezitten: hij kon fantastisch voetballen. En dat deed hij ook naar hartenlust. Niemand kon om het opbloeiende talent heen dat op basis van snelheid, techniek, slimheid en dribbelvermogen de tegenstanders ter plekke- en de mensen langs de lijn met open mond van verbazing lieten staan. Een heerlijk spelertje, een volbloed aanvaller.
